ÖZET:

Zou Yue yana sıçrayarak hırlayan bir zombinin uzattığı pençeden kurtuldu. 

 Bir çift sıcak el küçük belini arkadan kavradı ve onu sağlam bir göğse doğru çekti. Aynı eller yavaşça göğsünü yokladı. 

 "Fan kardeş ne yapıyorsun?!" Zou dikkatle ona baktı. Fan Xui ona gizemli bir şekilde sırıttı ve kocaman gözlüklerini şık bir şekilde çıkardı. Berrak bir çift göz Zou'nunkilerle meydan okurcasına buluştu. "Az önce seni kurtardığıma göre, neden bana bir öpücük vermiyorsun?" 

 "Sen... sen görebiliyorsun!!! Sen kör değil misin!!!" Zou Yue şok içinde baktı. Kendini vücudundan uzaklaştırdı. Fan Xui yüksek sesle gülerek Zou'nun uzun siyah saçlarını hafifçe okşadı. "Şimdi beni bırakacak mısın?" diye atletinin üzerinden zar zor görünen göğsünü ellemeye devam etti. 

 "İşte bu!!! Bırak beni seni numaracı." Zou onu itti ve dışarıdaki zombilere yeni bir tutkuyla ateş etmeye başladı. Fan aniden onun bileğini yakaladı. "Seni piç, ne yapıyorsun, bırak elimi. Zombiler geliyor!!!" "Hmm tamam," Fan Xui bıraktı. Hızla bileğine kabarık bir kelepçe geçirdi ve ikisini birbirine bağladı. "Artık yaşam ve ölüm için birbirimize bağlıyız." 

 "FAN. XUI!! Çek şunu üzerimden!" Zou ona hırladı ama genç adam sadece mutlu bir şekilde güldü. Fan Xui, " Ah, kızgınken bile çok güzelsin canım," diye fısıldadı ve tutkulu bir öpücük için onu kendine çekti. O yumuşak dudakları nazikçe ısırdı ve inledi. "Lezzetli," 

 Elini yavaşça yaklaşmakta olan zombilere doğru salladı ve zombiler küle dönüştü..